Uzman mısınız? Yoksa bir genelci misiniz?
Daha açık sorayım. Günümüzün çalışma ortamındaki gözlemlerime dayanan şu soruyu sormadan edemedim:
Genelciliğin yükselişiyle körüklenen yeni bir Rönesans’ın eşiğinde olabilir miyiz?
Daha da açık olmadıysa iş hayatındaki aşağıdaki gördüklerimi siz de görüyor musunuz merak ediyorum?
Sadakat değişiyor: Bireylerin geleneksel işverenler için değil, kendileri için çalışma konusunda artan bir isteği ve imkanı var. Böylece aynı iş yerinde başka uzmanlarla rekabet etmelerine gerek kalmıyor.
İçerik Üretenlerin Ekonomisi Yükseliyor: İnternet, insanların bir izleyici kitlesi oluşturmak ve geçimini sağlamak için çeşitli becerilerini ve kişiliklerini sunabileceği yeni bir ekonomi oluşturdu. Yeni ekonomide bir konuda olağanüstü olmanıza gerek yok, birçok konuda ortalama olabilirsiniz.
Güven Erozyonu: Geleneksel iş güvenliği ve eğitim modelleri geçerliliğini kaybediyor. İnsanlar, hızlı değişen dijital dünyaya uyum sağlayabilmek adına gereken becerileri edinebilmek için kişisel üreticilere ve çevrimiçi kaynaklara yöneliyor.
Yapay Zeka ve Otomasyon: Eski nesillerin zihinleri hala okula gitmenin, iş bulmanın ve iyi bir emeklilik olasılığıyla birlikte ölünceye kadar çalışmanın akıllıca olduğu bir dönemde yaşıyor. Yeni nesiller ise tutkularının peşinden gitmeyi ve geleneksel yapılara daha az güvenerek kendi işlerini kurmayı istiyorlar. Yeni teknolojilerle görevlerini otomatikleştirmeyi tercih ediyorlar. Bunun için yeni Rönesans insanının daha çok zihinsel güç ve dayanıklılığa ihtiyacı var.
Merkezi olmayan zenginlik: İnternet, servet yaratmayı demokratikleştiriyor. Kendi kendini eğitme, kişisel sorumluluğa ve değer yaratmaya odaklanan bireyler bu yeni ortamda başarılı olabiliyorlar. Yeni Rönesans’ın “özgür” insanı iş hayatı boyunca kendi istekleri doğrultusunda hareket eden ve birçok şeyi yapan kişi olarak şekilleniyor.
İş-Yaşam Dengesi Değişiyor: İşiniz tekrar tekrar aynı şeyden oluştuğunda hayata anlam katan hiçbir meydan okuma veya yeni bir hedef olmadığı için hayat lezzetini de kaybediyor. Yeni nesil daha çok değil, daha akıllı çalışmak istiyor. Teknoloji, bireylerin sadece geçimini sağlamaktan ziyade tatmine öncelik vermesiyle daha yeni bir iş-yaşam dengesi sağlıyor. Geriye üretken ama aktif ve kaliteli yaşam dengesini kurmak kalıyor
Bağlantı kurma İhtiyacı: Kişisel olmayan, uzmanlaşmış bilgi kaynaklarından uzaklaşma var. Takipçiler, üreticilerle bağ kurabilecekleri gerçek insani ilişki ve deneyimleri paylaşabilecekleri farklı bakış açıları arıyor. Bu aynı zamanda çeşitli becerilere sahip olan bireyler arasında geniş bir işbirliği imkanı sunuyor.
Bu dönemde yeni bir tür çalışana ihtiyaç olduğunu söyleyebiliriz. Sanayi Çağı’nın uzmanlarından farklı olarak, genelciler; geniş bir beceri yelpazesine sahipler ve sürekli değişime uyum sağlayabiliyorlar. Bu kadar beceri yelpazesine sahip olabilmenin kendinden motive olabilen özgür bir ruhla mümkün olduğunu söyleyebiliriz. Buna bir de işbirliği becerilerini ekleyebilirsek aktif ve kaliteli bir yaşamı birlikte üretebiliriz.
İşgücü dinamiklerindeki ve beklentilerdeki bu değişimin, Rönesans’ın entelektüel ve sanatsal gelişimini yansıtan bir yenilik ve yaratıcılık çağını başlatma potansiyeline sahip olduğunu söyleyebilir miyiz?
Yorumları gönderin anlamlı bağlantı kuralım 🙂
Özgür Yaşar Akyar; bilgisayar mühendisi, araştırmacı, eğitimci ve bir doğa savunucusu olarak toplumumuzdaki bireysel yaşam kalitesini artırma konusunda tutkuludur. Akademik çalışmaları; eğitim teknolojileri, beden eğitimi ve spor, öğretmen eğitimi, kapsayıcı eğitim ve akıllı öğrenme için blokzincir konularını kapsamaktadır.